ଶ୍ରମିକର କଥା - ସୌମ୍ୟ ରଞ୍ଜନ ଦାଶ

ଗୋଟିଏ ଡାଳ ରେ      ଦିନେ ବସିଥିଲେ

          କପୋତ କପୋତୀ ପକ୍ଷୀ 

ଖୁସି ଲଗନ ରେ       ମଧୁର ବେଳା ରେ 

        ବାଣ୍ଟୁଥିଲେ ପ୍ରେମ ପ୍ରୀତି  l

କପୋତ କହୁଛି       କପୋତୀ କାନରେ 

          ଜାଣିଛୁ କିଲୋ ସଜନୀ 

ତତେ ଛାଡ଼ି ଦେଇ      ଗୋଟିଏ ମୁହୂର୍ତ୍ତ 

         କାହିଁ ମୁଁ ରହି ପାରେନି l

କପୋତୀ କହୁଛି       ଲାଜେଇ ଲାଜେଇ 

         ହେଲ ତମେ ଅଳସୁଆ 

ମୋ ବାହାନା ରେ     କର୍ମକୁଢ଼ି ହେଲ

        ନ ଧର ଶ୍ରମ ର ନାଆଁ   l

ଥଣ୍ଟେ ଠାର ଦେଇ      କପୋତୀ କହୁଛି 

         ଦେଖ ମୋର ପ୍ରାଣଧନ 

ଦେଖି ପାରୁଛ କି        ରାସ୍ତାରେ ଯାଉଛି

         ଚାଲି ଚାଲି ଯେଉଁ ଜନ  l

ସେ ଯେ ସାଂସାରିକ       କର୍ମରେ ଜଡ଼ିତ 

        ଶ୍ରମିକ ଯେ ତାର ନାଁ 

ନିତି ପ୍ରତିଦିନ      ଶ୍ରମ ସମ୍ପାଦିଣ 

         ଗଢେ ତା ଟିକି ଦୁନିଆ   l

ପୂରୁବ ଆକାଶେ     ଅରୁଣ ପଛକେ 

         ବିଳମ୍ବେ ହୁଅନ୍ତୁ ଉଭା 

କିନ୍ତୁ ଶ୍ରମଜୀବି         ଶ୍ରମରେ ତତ୍ପର 

           କର୍ମେ ତାର ମନ ବନ୍ଧା   l

ସଂସାର ଜଂଜାଳ      ତେଲ ଲୁଣ ଭାର

       କାନ୍ଧରେ କାନ୍ଧେଇ ସିଏ 

ଶ୍ରମ ଜଗତ ରେ        ସେ ଯେ ବିଶ୍ୱକର୍ମା 

          ସୁଖେ ଶ୍ରମ କରୁ ଥାଏ  l

ଖରା ବର୍ଷା ଶୀତ       କାକର କୁହୁଡ଼ି 

       କାହା ବାଧା ମାନେ ନାହିଁ 

ଶ୍ରମ ପ୍ରତି ତାର       ସତ୍ୟନିଷ୍ଠତା କୁ 

         ବର୍ଣ୍ଣିଲେ ସରିବ କାହିଁ   l

ଦୁଃଖ ଲାଗେ ଯେବେ       ଶ୍ରମିକଟି ତାର 

           ଶ୍ରମ ର ମୂଲ୍ୟ ନ ପାଇ 

ପୁଞ୍ଜିପତି କରେ        ଶଠତା ଲୁଣ୍ଠନ 

       କ୍ରୁରତା ଚାବୁକ ଦେଇ   l

ପୁଞ୍ଜି ମାଲିକ ଙ୍କ      ଦମନ ଲୀଳା ରେ 

        ହୋଇଣ ଅତିଷ୍ଠ କ୍ଷୁବ୍ଧ 

ନିଜ ପାଇଁ ନିଜେ      ନ୍ୟାୟ ପ୍ରାପ୍ତି ଆଳେ 

        ଶୁଭିଲା ବିଦ୍ରୋହ ନାଦ  l

ଶ୍ରମିକ ଭାଇ ର       ଶକତି ଆଗରେ 

      ଆଣ୍ଠୁମାଡ଼ି ପୁଞ୍ଜିପତି 

ଦମନ ଲୀଳା ର        ଯୁଗ ଶେଷ ହେଲା 

       ନ୍ୟାୟ ପାଏ ଶକ୍ତିପତି  l

ଶ୍ରମିକ ଭାଇର     ଶ୍ରମ ର ମର୍ଯ୍ୟାଦା 

       କିଏସେ ଫେରାଇ ଦେବ 

ଶ୍ରମ ର ବିନ୍ଧାଣୀ      ସେ ଯେ ବିଶ୍ବବନ୍ଧୁ 

        ଧାନ୍ୟତାର ରକ୍ତ ସ୍ବେଦ  l

କପୋତୀ କହୁଛି       ଶୁଣିଲକି ସାଥି 

     ଶ୍ରମିକ ଭାଇ ର ରାୟ 

ଜଗତେ ମହାନ       ସେଇ ଦିବ୍ୟଜନ 

      ଶ୍ରମ ରେ ଯାହାର ଲୟ  l

ସୌମ୍ୟ ରଞ୍ଜନ ଦାଶ

       ବଲାଙ୍ଗୀର