ନାରୀ - ସଂଯୁକ୍ତା ରାଉତ

ଫୁଲ ଠୁଁ କୋମଳ ସେ ଯେ 

      ସ୍ଵପ୍ନ ଠୁଁ ସୁନ୍ଦର 

ଆକାଶ ଠୁଁ ବିଶାଳ ସେ 

      ସାଗରୁ ଗଭୀର    ୲ ୲   

ଗଙ୍ଗା ସମ ପବିତ୍ରା ସେ 

    ମମତା ନିର୍ଝର 

ପର୍ବତ ସମ ସେ ଦୃଢ଼ 

    ପ୍ରତିଜ୍ଞାରେ ଚିର    ୲ ୲ 

ସହନଶୀଳତା ଗୁଣ

    ପୃଥ୍ବୀ ସମ ତାର 

ତେଜ ବୀର୍ଯ୍ୟ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଠାରୁ 

     ଆହୁରି ପ୍ରଖର     ୲ ୲ 

ଜନନୀ  ଭଗିନୀ  ଜାୟା 

  କନ୍ୟା ରୂପ ନେଇ 

 ନିରନ୍ତର  ଜଗତର 

   ମଙ୍ଗଳ ଇଚ୍ଛଇ     ୲ ୲ 

ନାନା ରୂପେ ସଦା କରେ 

    ଧର୍ମର ପାଳନ   

ଧର୍ମ ମାର୍ଗେ ଏ ଧରାକୁ 

  କରେ ସେ ଚାଳନ    ୲ ୲ 

ଦୁଃଖକୁ ଛାତିରେ ଚାପି 

    ସୁଖ ବାଣ୍ଟି ଥାଏ 

ନିଜ ସଂସାରକୁ ସିଏ 

    ସ୍ଵର୍ଗ ମଣୁ ଥାଏ     ୲ ୲ 

ପିତା ପତି ପୁତ୍ରଙ୍କର 

  ମାର୍ଗଦର୍ଶିକା ସେ 

ସତ୍ ମାର୍ଗ  ଦେଖାଏ ସଦା 

  ଥାଇଁ ପାଶେ ପାଶେ     ୲ ୲ 

ପୁରୁଷର ଶକ୍ତି ହୋଇ 

   ପୁରୁଷାର୍ଥ ଚାହେଁ 

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ପ୍ରେରଣାର 

   ଉତ୍ସ ହୋଇ ରହେ    ୲ ୲ 

ଦୟା କ୍ଷମା ମମତାର 

  ସେ ଅଟେ ପ୍ରତୀକ 

ପର ଆପଣାର ଭାବ 

   ତା' ପାଖେ ଅଳୀକ    ୲ ୲

ସୃଷ୍ଟିର କଲ୍ୟାଣେ ସିଏ 

      ଚିର ସହାୟିକା 

ପରିବାର ସମ୍ଭାଳେ ସେ 

     ବୋଲାଇ ସେବିକା    ୲ ୲ 

ନିଜ ସୁଖ ଶାନ୍ତିକୁ ସେ 

    ହେୟ ଜ୍ଞାନ କରେ 

ସଂସାରକୁ ସେବା ଦେଇ 

     ଆନନ୍ଦରେ ଭରେ     ୲ ୲ 

ମମତାର ପଣତ ତା' 

    ସୁରକ୍ଷା ବଳୟ 

ପ୍ରେମ ଦାନେ ସଂସାରକୁ 

     କରେ ମଧୁମୟ    ୲ ୲ 

ଏତେ ପରେ ନାହିଁ ତା'ର 

      ନିଜ ସ୍ଵାଧୀନତା 

କିଏ କେବେ ବୁଝେନା ତା'  

      ଅନ୍ତରର ବ୍ୟଥା    ୲ ୲

କେବେ କେବେ ଭାଙ୍ଗି ଯାଏ 

        ତା' ଆଶାର ନୀଡ  

      ପ୍ରତାରଣା ନିର୍ଯାତନା 

         ମିଳେ କୁଢ କୁଢ     ୲ ୲ 

   ଅହଂକାରୀ   ପୁରୁଷର 

      କାମନା ବହ୍ନିରେ 

   ସ୍ଵପ୍ନର  ସଉଧ  ତାର 

     ଜଳେ ନିମିଷରେ    ୲ ୲ 

କେବେ ଚାରି କାନ୍ଥ ମଧ୍ୟେ 

       ଯନ୍ତ୍ରଣା ଆବଦ୍ଧ 

କେବେ ରାଜ ଦାଣ୍ଡେ ହୁଏ 

         ଇଜ୍ଜତର ବଧ    ୲ ୲ 

 ନିର୍ଲିପ୍ତ  ଚିତ୍ତରେ  ସବୁ 

    କରେ ସେ ହଜମ  

 ନିନ୍ଦା ଅପନିନ୍ଦାକୁ ସେ 

   ଭାବେ ତା' କରମ    ୲ ୲ 

ଧୈର୍ଯ୍ୟ ସାହାସ ବୀରତ୍ଵେ 

     ସେ ଯେ ସର୍ବଂସହା 

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ତେଣୁ ନାରୀ 

       ଚିର ବନ୍ଦନୀୟା     ୲ ୲

ସଂଯୁକ୍ତା ରାଉତ, ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀ  

ଜୟପୁର , କୋରାପୁଟ