ବଣମଲ୍ଲୀ - ସୌମ୍ୟ ରଞ୍ଜନ ଦାଶ

ମୁଁ ଥିଲି ଅଲୋଡ଼ା 

ଉପେକ୍ଷିତ ଫୁଲ 

ଅସ୍ତିତ୍ବ ମୋ ଥିଲା

ବଣ ଧାରେ...... 

       ସାହିତ୍ୟ ର ଡେଣା 

       କିଏ ଯୋଡ଼ି ଦେଲା 

      ଉଡ଼େ ମୁଁ ସବୁରି କଲମ ରେ  l

ବାସ ଥିଲା ମୋର

ନିରୁଦ୍ଦିଷ୍ଟ ପୁଣି 

ରଙ୍ ଗ ମୋର ଥିଲା ଅପହଞ୍ଚ... 

     କେଉଁ ସାଧବ ସେ 

     ବରଣିଲା ମୋତେ 

     ତନୁରେ ସଜାଡ଼ି 

     ସୁନା ଛାଞ୍ଚ l

  

ପାଷାଣୀ ଅହଲ୍ୟା 

ହୃଦୟ ନେଇ ମୁଁ 

ଥିଲି ଅଭିଶପ୍ତl

ପଥ ଚାହିଁ...... 

     କେଉଁ ବନଚାରୀ 

     ପାଦ ପରଶ ରେ 

     ଲଭିଲି ନୂତନ 

     ଜନ୍ମ ମୁହିଁ l

ବନ ଉପବନ 

କୂପ କି କନ୍ଦର 

ଯେଉଁଠି ଥିଲେ ବି 

ମୋର ପାଶେ 

      ଗୁଣିକ ର ଆଖି 

      ଅବଶ୍ୟ ପଡ଼ିବ 

     ନଥିଲା ମୋ ଭ୍ରାନ୍ତି 

     ଅବଶେଷେ l

ବିଭୁ ଜନମିଛି 

କେଉଁ ମତି ରଖି 

ତାରି କଳ୍ପନା 

ତାକୁ ଜଣା..... 

  ବଣ ଫୁଲ ବୋଲି 

  କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଭୁଲିଲେ 

 କେଉଁ ପ୍ରଜାତିରେ 

 ହେବି ଗଣା l

ବାଣ୍ଟି ଦେଉ ଥିବି 

ଅକୁଣ୍ଠ ଚିତ୍ତ ରେ 

ସାନ ଦେହୁ ମୋର 

ସୁନା ବାସ..... 

     ଦିନ ଚାଲିଯିବ 

    ଚିହ୍ନ ରହିଥିବ 

    ନଥିବ କୁକର୍ମ କ୍ଷୀଣ ଲେଶ l

ସୌମ୍ୟ ରଞ୍ଜନ ଦାଶ 

ବଲାଙ୍ଗୀର